Duchowa adopcja dziecka poczętego

Uroczystość Zwiastowania Pańskiego jest obchodzona jako "Dzień Świętości Życia". W tym dniu jest możliwość - do czego bardzo gorąco zachęcam - rozpoczęcia "Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego Zagrożonego Zagładą". Zwyczajowo obrzęd ten powinien dokonać podczas Mszy św. Z racji jednak na sytuację epidemiczną można rozpocząć "Duchową Adopcję" indywidualnie.

W takim wypadku należy:

Formułę przyrzeczenia poprzedzić wykonaniem znaku krzyża oraz krótką modlitwą (Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu). Następnie należy odmówić i podpisać (po wcześniejszym wydrukowaniu) formułę przyrzeczenia:

Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci. Wiedziony(a) pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych postanawiam mocno i przyrzekam, że od dnia 25 marca 2020 r., w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, biorę w Duchową Adopcję jedno dziecko, którego imię jedynie Bogu jest wiadome, aby przez 9 miesięcy, każdego dnia, modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Tymi modlitwami będą: – jedna Tajemnica Różańca św., – moje dobrowolne postanowienia, – modlitwa, którą dziś po raz pierwszy odmówię:

Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością oraz za wstawiennictwem św. Józefa, Człowieka Zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu – proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom tego dziecka miłość i odwagę, aby pozostawili je przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.

Duchowa adopcja może być podjęta jeden raz, ale może być podejmowana cyklicznie co 9 miesięcy, jednak zawsze po wypełnieniu poprzednich zobowiązań. Każdorazową nową Duchową Adopcję powinno poprzedzać nowe przyrzeczenie.

Adoptujemy każdorazowo tylko jedno nieznane nam dziecko zagrożone aborcją. Pan Bóg-Dawca Życia zna jego imię i On sam nam je wybiera.

Postanowienia dodatkowe (dodatkowe praktyki) są uzupełnieniem Duchowej Adopcji. Są dobrowolne, lecz są chętnie widziane i praktykowane, ponieważ często stanowią potrzebę większego zadośćuczynienia, dziękczynienia, bądź wyproszenia łask u Bożej Opatrzności. Żeby podjęte postanowienia praktyk skutecznie i do końca wykonać, najlepiej jest podjąć jedną lub najwyżej dwie praktyki.

Może się zdarzyć, że zapomnimy lub zaniedbamy nasze zobowiązania adopcyjne. Długa przerwa, na przykład miesięczna, przerywa Duchową Adopcję i wymaga podjęcia jej od początku. Należy wtedy odbyć spowiedź, ponowić przyrzeczenia i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy Duchową Adopcje kontynuować, przedłużając praktykę o ilość dni opuszczonych.

---