-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Z Kroniki parafii pw. św. Michała Archanioła w Dobrzanach

​

Jego Ekscelencja ks. Dr Edmund Nowicki, Administrator Apostolski w Gorzowie Wielkopolskim 1-go września 1946  r. mianuje pierwszym proboszczem w Dobrzanach ks. Kazimierza Rudawskiego. Pierwszy stały duszpasterz ks. Kazimierz Rudawski przybył do Dobrzan 23-go września 1946 r.

Do czasu przyjazdu ks. Rudawskiego Dobrzany duszpastersko obsługiwał ks. Stefan Strzałkowski, dojeżdżając ze Suchania, a Msza św. odprawiana była w szkole, bo kościół był nieczynny.

Ks. Kazimierz Rudawski uporządkował kościół wewnątrz i zewnątrz przy wydatnej pomocy wiernych i miejscowych władz. Kościół został oszklony, wyremontowano wnętrze, postawiono ołtarz, przebudowano chór. Umieszczono dwa boczne ołtarze. Dzięki temu wnętrze kościoła przybrało wygląd świątyni katolickiej.

Pierwszą Mszę Św. odprawił w kościele Dobrzańskim ks. Rudawski w sposób bardzo uroczysty w Uroczystość Św. Michała Archanioła 1946 r. i odtąd Św. Michał Archanioł stał się patronem parafii. Do nowo zorganizowanej parafii należało 15 wiosek. Najdalszymi wioskami były Ciemnik i Czertyń. Niełatwa była pracy dla pioniera duszpasterstwa katolickiego. Jednym środkiem lokomocji była pospolita „furka”, a od czasu do czasu bryczka.

Z chwilą powstania parafii w Ińsku od Dobrzan odeszły wioski: Linówko, Ciemnik, Czertyń a do parafii w Marianowie Wiechowo. Na podstawie dekretu Kurii w Gorzowie Wlkp. do parafii Dobrzany przyłączono wioski: Odargowo, Mosino oraz Lutkowo. Parafia liczyła wówczas 3 500 wiernych.

Ks. Rudawski oprócz Dobrzan uruchomił i poświęcił na terenie parafii 6 kościołów filialnych: w Bytowie pw. św. Wojciecha; w Krzemieniu pw. Wniebowzięcia N.M.P.; w Lutkowie pw. Chrystusa Króla; w Ognicy pw. Św. Piotra i Pawła; w Odargowie pw. Przemienienia Pańskiego i w Białej pw. Matki Boskiej Bolesnej.

​

- Rok 1947

Dnia 22-go czerwca 1947 r. parafia Dobrzany przeżywa swoje Wielkie Święto. Wielkie, bo po raz pierwszy w tej parafii 112 (sto dwanaścioro) dzieci przystąpiło do I Komunii Św. Dzieci zgromadziły się w budynku szkolnym i w procesji zostały przeprowadzone do kościoła parafialnego w Dobrzanach.

Kościół dawniej protestancki, a obecnie katolicki zaczyna tętnić życiem eucharystycznym. Dla pierwszego proboszcza był to dzień wielkiej radości.

​

- Rok 1948

Wielkim wydarzeniem dla parafii Dobrzany w roku 1948 były Misje Św. Przeprowadzili je O.O. Franciszkanie a kierownikiem ich był znany misjonarz ludowy ks. Jan Patrzyk.

​

- Rok 1950

Dnia 17-go maja 1950 roku do parafii Dobrzany przybywa Jego Ekscelencja Ks. Bp Karol Niemira, aby młodzieży udzielić Sakramentu Bierzmowania. Ks. prob. Kazimierz Rudawski tak witał pierwszego biskupa na prastarej ziemi piastowskiej: „Ekscelencjo! Przybyłeś jako pierwszy z Biskupów i zastępca Pana Jezusa, aby dzieciom i młodzieży udzielić Sakramentu Bierzmowania. Witamy Cię najserdeczniej. Modlić się będziemy w Twojej intencji, w intencji Kościoła, aby Królestwo Boże na ziemi rosło i rozwijało się coraz bardziej”.

W lutym 1954 roku miejscowy duszpasterz przeżył gorzki dzień. Dniem tym był dzień śmierci matki. Na pogrzebie matki kapłana zebrało się 14 kapłanów z dekanatu stargardzkiego, z Dziekanem Ks. Dr Świetlińskim.

​

- Koniec kadencji Ks. Prob. Kazimierza Rudawskiego w parafii Dobrzany

6-go grudnia 1956 roku do Dobrzan dochodzi wiadomość, że „ks. prob. Rudawski ma być z parafii Dobrzany przeniesiony do parafii Poczernin”. „To jest niemożliwe, tyle był z nami. Dzieliliśmy trudy organizowania parafii, a teraz ma odejść? Nie pozwolimy”. Zaczęło się zbieranie podpisów. Rosły listy jeden po drugim. Mnożyły się wyjazdy do Kurii Gorzowskiej. Za każdym razem delegacja otrzymywała odpowiedz: „Ks. Rudawski musi odejść, bo tak postanowił jego Przełożony Generalny: Ks. Generał Ignacy Posadzy w Poznaniu”.

Po objęciu placówek w roku 1945 i następnym, księża pozostawali aż do roku 1956, bo zmiany były niemożliwe. Określa się ten czas jako „czasy stalinowskie”. Dopiero po październiku w roku 1956 nastąpiła dla Kościoła w Polsce pewna odwilż. Ten czas wykorzystał Ks. Generał Posadzy i przeprowadził zmiany wśród księży swego zgromadzenia. Trudno było o tym mówić parafianom.

Faktem jest, że parafianie Dobrzańscy bardzo lubili swego pierwszego proboszcza i się do niego przywiązali. Nie chcąc go wypuścić z parafii, aż dwie doby okupowali plebanię, żeby nie wyjechał do Poczernina.

W końcu jednak uznali, że władzy trzeba słuchać i zgodzili się.

Ks. Prob. Kazimierz Rudawski opuszcza parafię Dobrzany dnia 19-go grudnia 1956 roku, żegnany ze łzami przez tłumy wiernych.