.png)
W liturgiczne wspomnienie św. o. Pio, czyli 23 września, ks. Proboszcz Bogusław obchodził swoje imieniny. O godz. 18.00 była sprawowana Eucharystia, której przewodniczył sam Solenizant, a kazanie wygłosił ks. Grzegorz.
Na Mszy św. byli obecni parafianie, również z niektórych naszych filii. Natomiast po Eucharystii można było wyrazić swoją pamięć, składając życzenia Solenizantowi.
Imię Bogusław jest przykładem staropolskiego, złożonego, osobowego imienia dwuczłonowego, które jest reliktem imion używanych we wczesnym średniowieczu przez Słowian. Składa się z członu Bogu- („Bóg”, „Boga”) oraz -sław („sława”). Znaczyło więc tego, który „sławi Boga”. Witold Taszycki zaliczył je do grupy najstarszych polskich imion osobowych.
Święci, którzy by patronowali temu słowiańskiemu imieniu, nie istnieją. W epoce sarmatyzmu zaczęto błogosławionymi nazywać dwóch Bogusławów, mianowicie świątobliwego dominikanina, który był spowiednikiem Bolesława Wstydliwego, oraz franciszkanina, który w r. 1498 zginął w Samborze z rąk Tatarów. Te inicjatywy nie odpowiadały jednak jakimś utrwalonym tradycjom kultowym, tym bardziej nie nawiązywały do jakichkolwiek oznak czci w jej formach zbliżonych do oficjalnych, zwłaszcza liturgicznych. Nigdy się też na trwałe nie przyjęły, a tylko Bogusław z Sambora, znany historykom franciszkańskim, dostał się pod dniem 15 maja do zakonnego martyrologium. (por. https://deon.pl/imiona-swietych/boguslaw,1496)
Comments